Oscar van Gelderen, uitgever van Lebowski, heeft een contract voor drie boeken getekend bij uitgeverij Pluim van Mizzi van der Pluijm.
De eerste titel zal verschijnen in het najaar van 2019. Waarover deze en de andere twee boeken gaan, houdt Van Gelderen voor zich. 'Iedereen die mij een beetje volgt, weet waar ik van hou. Muziek, boeken, kunst, underground. Ik schrijf daar ook over op mijn blog. En het wordt non-fictie. Ik heb op mijn 15e, 16e, toen ik jong en romantisch was, wel fictie geschreven, maar dat was van zo'n erbarmelijke kwaliteit, dat kan ik alleen met het grootste schaamrood op mijn kaken teruglezen. Daar waag ik me niet meer aan.'
Aanleiding voor de three book deal — gesloten via Van Gelderens agent Marianne Schönbach — was het stuk dat de uitgever vorige maand publiceerde in de Volkskrant: een recensie van Leslie Jamisons Ontwenning, waarin hij ook schreef over zijn eigen vroegere alcohol- en nicotineverslaving. Dat stuk 'is best opgevallen', zegt Van Gelderen met gevoel voor understatement. Het was twee dagen het best gelezen stuk op de site van de krant. 'Ik kreeg daar veel reacties op. Alleen maar leuke reacties.' Ook collega's van Van Gelderen lieten van zich horen. Maar hij ging met Mizzi van der Pluijm een broodje eten.
'Ik had ook geschreven over mijn psychiater Louis Tas, die haar man Chris Kijne ooit had geïnterviewd voor het VPRO Marathoninterview. Zij sloeg daarom denk ik ook op een andere manier aan op mijn stuk. Dat vond ik leuk.' Pr-medewerker Steff van Dorp van Pluim bevestigt dat juist dit hen interesseerde: 'Het is juist interessant dat hij dankzij de psychoanalyse van zijn verslaving af is kunnen komen.'
Van Gelderen had drie boekideeën meegenomen op een A4-tje naar hun lunchafspraak. 'Ik ging even naar de wc en zei: "als ik terug ben, hoor ik wel welke je het leukst vindt". Toen wilde Mizzi ze alle drie hebben.' Daar zit in ieder geval geen drankboek bij. 'Daar zijn er al genoeg van.'
Wel gaat het over dezelfde thema's als het VolkskrantÂ-stuk, volgens een persbericht: 'hoe bouw je een nieuwe identiteit op? Hoe vind je jezelf opnieuw uit in het leven, hoe ga je om met schaamte, en met een buitenwereld die afvalligheid (ongezelligheid, afkeren van de groep) afkeurt?'
Het is niet Van Gelderens debuut als schrijver. In 2009 schreef hij samen met Khalid Boudou het pamflet Wij hebben altijd gelijk (Querido), en begin jaar publiceerde hij samen met zijn vrouw Manuela Klerkx Ontroerend goed: van kunst kijken naar kunst kopen (Meulenhoff). 'Het was heel leuk om met hen te werken', blikt hij terug op de jongste uitgave. 'Het is een fijne club mensen. Maar deze boeken passen goed bij een independent, zoals Pluim', verklaart hij zijn beweegreden.
Hij gaat geen vrij nemen om te schrijven. 'Uitgeven is mijn vak. Dat vind ik harstikke leuk, Lebowski blijft daarom prioriteit nummer 1. Maar ik doe er de laatste jaren allerlei fun-dingen naast. Zo heb ik onlangs met Hugo Borst iets opgericht, om samen kunst te kopen en exposities te organiseren — zoals in He.ro vanaf 4 augustus, met de Surinaamse kunstenaar Lionel Plak. Maar dat doe ik allemaal buiten kantooruren. Het is nu ook aan mij om een vorm te vinden om deze boeken te kunnen maken. Gelukkig kan ik snel schrijven.'
Wel hoopt hij dat meer uitgevers en redacteuren zijn voorbeeld volgen. In de jaren zestig en zeventig deden velen het: R.J. Peskens (het pseudoniem van Geert van Oorschot), Theo Sontrop, Laurens van Krevelen, Oscar Timmers. 'Maar wie doet dat nu nog? Dat vind ik jammer. Joost Nijsen van Podium heeft wel een boek geschreven, maar dat was dan weer een ABC over uitgeven. En Robbert Ammerlaan is bezig met de biografie van Mulisch. In het buitenland zijn er veel meer. Denk aan Max Porter in Engeland, of Adrien Bosc in Frankrijk'."
(Boekblad.nl, 19 juli, tekst: Maarten Dessing)
Header image: Dichter John Berryman (m.) in de pub met drinkebroers. Terence Spencer/The LIFE Picture Collection/Getty Images